Zwart randje voor de tweede keer zichtbaar.

Zaterdag was een fantastische zonsondergang. Dus een fantastische Leibowitz avond. Voor de zondag waren de vooruitzichten nog beter, dus heb ik Esther weer gevraagd of ze voor een tweede keer de Leibowitz foto’s wilde maken. Zondag echter stond er een straffe wind. Ik kan het weten, want ik heb het dakkapel geschilderd, en daar waaide het zowaar nog harder. Bovendien kwamen er ook dichte bewolking overdrijven. Dus ik zag mijn Leibowitz poging al in het water vallen. Maar tegen de avond klaarde het toch nog op. En leek het zo vanuit de achtertuin met de wind ook wel mee te vallen. Dus met Esther weer naar het strand gereden. Op het strand stond toch nog wel een aardige bries, zeg maar gerust storm. We moesten de statieven voor het fototoestel en de flitser toch wel een beetje ingraven anders waaide het om. Voordeel was wel dat het me de beweging wel goed zat, hoewel Esther wel bijna is gezandstraald. Bovendien was het ook nog eens een behoorlijk koude wind, dus ik maak een diepe buiging voor Esther. Uiteindelijk is het bovenstaande het resultaat geworden. Het zwarte randje zit er weer in. Ditmaal ook nog wel over een behoorlijk lang deel van Esther. Dus ik was weer in mijn nopjes. Natuurlijk weer hartstikke bedankt Esther, want zij heeft zo mogelijk een nog grotere ontbering moeten doen om daar op het strand te gaan staan. Hieronder een tweede foto waarbij het zwarte randje minder zichtbaar is, maar het wel een erg mooie foto is. Ik ga vanavond weer beginnen met de Fotoacademie, dus neem ze meteen mee, want als de foto niet goedgekeurd wordt (en die kans zit er in want eigenlijk moet de horizon door de borst lopen en dus niet door de nek, maar ja, het zwarte randje is wel erg fraai) dan moet ik dus nog een keer naar het strand en geloof me het wordt steeds frisser. Op de foto’s lijkt het trouwens wel een zonnige avond ergens aan een mooi tropisch strand. Nou geloof me, dat was het niet.
Met beejbietje gaat alles nog steeds super. Beejbietje is bij de laatste meting weer een stukje meer naar het gemiddelde gegaan. De gynaecoloog vertelde wel dat zij altijd krap meet, maar beejbietje gaat in ieder geval nog niet door de bovenste curve. Beejbietje wordt wel een zware jongen of een zwaar meisje, dat dan weer wel. Beejbietje kan ook gerust gesteld zijn dat het inmiddels erkend is door beide ouders. Dus het zal niet snel op marktplaats te koop worden aangeboden. De definitieve namen worden ook al een beetje duidelijk. Al met al zijn we steeds meer klaar voor de komst van Beejbietje. Nog een paar weken wachten en dan is het zover. Spannend hoor.

Het zwarte randje is er.

Het was even werken, maar het zwarte randje zit toch echt in de foto. Vorige week tijdens één van de mooie zonsondergangen wilde Mieke wel model staan. Dus vorige week woensdag met Mieke en Ramon naar het strand van Egmond gegaan. Even vergeten dat het braderie was, en dus best druk met mensen op het strand, en daar sta je dan. Maar dat terzijde. De kou was een grotere tegenslag dan het aantal mensen wat langsloopt. De techniek moest gelijk zijn aan de foto van Jodie Foster door Anni Leibovitz. Dat betekent dat je de achtergrond 2 stops onderbelicht, het model inflitst, waardoor het model goed belicht wordt. En daarnaast een langere sluitertijd neemt. Door de flits wordt het model dan bevroren, en omdat je altijd iets beweegt als je staat, ontstaat er een zwart bewegingsrandje. Dat randje is op het onderstaande detail van de nek goed te zien.
Trouwens niet alleen de flits zorgde voor het bevriezingseffect, ook de kou deed daar erg aan mee. Ik ben dan ook heel blij dat Mieke als model mee wilde. Bovendien vind ik het ook een prachtige foto. Wat ook een prachtige foto is, maar helaas geen zwart randje heeft is de onderstaande. Een fantastische blik in de ogen. En zo zijn er nog een 80 foto’s, maar helaas maar weinig met een zwart randje. Eigenlijk was de foto hierboven de enige met het duidelijkste zwarte randje. Dat was wel de laatste foto die we genomen hebben, dus om nou te zeggen dat ik de techniek helemaal onder controle heb. Maar ik moet ook niet teveel doorgaan over het zwarte randje, want Mieke heeft daar bevriezingsverschijnselen opgelopen en ik zeur maar over een zwart randje. Ik vind het bovenal mooie foto’s.

Hierboven ook nog even een voort borduursel van mijn taak van de Fotoacademie. De nacht fotografie. Deze past wel in de serie mijns inziens. Ik heb er nog een paar, maar nog niet helemaal tevreden. Volgende week maandag 10 september moet ik de taken inleveren, dus ik moet er nog even een aantal bijmaken. Daarna begint het circus weer. Dus kan nog even genieten.

Aanstaande donderdag weer naar het ziekenhuis om te zien of beejbietje echt zo groot wordt, of dat het een tijdelijke groeispurt was.
Martijn