Goede commentaren bij tweede mentor uur.

Afgelopen woensdag was er weer een mentor uur op de fotoacademie. Als je een taak had, of zoals ik 12 taken had, dan kon je op deze dag je bijgewerkte foto’s laten beoordelen. Bij het eerste mentor uur had ik mijn foto’s laten zien zoals ik ze had ingediend bij de beoordeling. Omdat ik er zelf niet bij was wilde ik het verhaal nog wel een keer horen. Zoals gezegd was het grootste commentaar dat er te weinig tijd en te weinig spannende fotografie betrof. Ik ben met die commentaren op de foto’s aan het werk gegaan.

Mijn idee bij de opdracht 100 meter was een serie te maken in de stationstunnel van station Alkmaar. Hier lopen mensen dagelijks doorheen naar en van treinen. Je komt elkaar tegen, kijkt elkaar vaak (diep) in de ogen, maar eigenlijk ken je niemand en is iedereen anoniem vertegenwoordigd daar. Ik heb geprobeerd mensen te fotograferen op manieren zodat je het hoofd en belangrijker het gezicht niet zit. De eerste poging bleef ik op een afstandje omdat ik veel te bang ben dat ik opval en dat mensen zullen vragen waarom ik foto’s neem. Het commentaar was dan ook waarom de mensen helemaal op de foto’s staan. Simpelweg omdat ik te ver ervan af stond. Dus bij de tweede poging heb ik bij wijze van spreke op de trappen en de vloer gelegen zodat de mensen echt om mij heen moesten. De mentor had na enkele foto’s al genoeg gezien. Ik had zijn commentaar goed ter ore genomen en deze wijzigingen waren goed.

De andere creatieve opdracht die over moest was ruimte. Ik heb daar geprobeerd om het thema verleiding te gebruiken. Het idee was dat de kijker werd verleid de trap op. Het commentaar bij de eerste serie was weer dat de foto’s te saai waren omdat het model (Vera) te veel in het midden stond en te compleet op de foto’s stond. Dus de opdracht opnieuw gedaan en meer met details bezig geweest. Ook die waren beter. Hij pikte er vier uit dus zou ik er nog 2 bij moeten maken.

Maar ik had ook een soort escape thema bedacht, namelijk verdriet. Daarbij heb ik geprobeerd om met verschillende poses verdriet uit te beelden. Die vond hij ook goed. Hij raadde alleen aan om de rouwkaart te verwijderen. Dus die moeten wel opnieuw. Ik vroeg hem waar ik op door moest gaan en hij zou doorgaan met verdriet. Jammer dus voor verleiding. Maar ja, doe ik die maar in mijn portfolio.

De bijzondere foto van de stoel was eerst goedgekeurd, en daarna afgekeurd. Dat mag eigenlijk niet. Dus ik neem de oude wel even mee. Maar ja, je wilt er ook van leren, dus ik heb de mentor om commentaar gevraagd. Hij zei dat op de oude foto het model eigenlijk bijzonderder was dan de stoel. Met die wetenschap heb ik de opdracht overgedaan met 2 spiegels. Een truc die ik heb geleerd van Jan bij Artiance. Deze verbetering vond de mentor ook goed.

Verder nog wat geklooid met accenten, colormanagement etc. Het geheel stemde mij erg gelukkig. De wijzigingen die ik heb gedaan waren goed ontvangen. Dus ik zie al een stuk positiever uit naar de tweede beoordeling op 4 september. Ik ben er wel heel zenuwachtig voor, maar ik ga van een goed resultaat uit. Ik laat in ieder geval zien dat ik er hard mee aan het werk ben geweest.

Ik hou jullie op de hoogte.

Pinhole is da bomb

Dit weekend druk bezig geweest met de pinhole camera. Dat is natuurlijk wat moeilijk omdat je niet weet wat de juiste tijd is dat je de camera open moet laten staan. Gelukkig is Vera een geduldig model. Hoewel die uiteindelijk ook wel goed klaar was met het stil liggen en het kijken naar de televisie. Het lijkt dan misschien wel een goede manier van model zitten, maar als je echt drie keer achter elkaar een 20 minuten moet stil liggen, dan vergaat het lachen je ook wel. Je krijgt dan pijntjes en jeukjes op allerlei plekken, maar je kunt niet krabben omdat je stil moet blijven liggen. Maar ik moet wel zeggen dat ze heel erg mooi zijn geworden. Ik ben er wel blij mee.

Aanstaande woensdag is er natuurlijk weer een mentor uurtje. Dus dan zal ik weer met mijn foto’s naar de mentor moeten gaan om daar te horen of ik nu dan wel op de goede weg ben. Ik heb er wel weer goed vertrouwen in. Dit weekend druk bezig geweest met de opdracht ruimte. Het eerste thema “verleiding” heb ik iets aangepast. Maar ik heb er ook een thema naast. “Verdriet / treurnis”, daar vind ik ook wel een paar mooie foto’s tussen zitten. Dus die wil ik er eens naast zetten en dan kijken wat beter is.

Nou moet ik alleen nog de straat aanpakken. Maar dat is wel een moeilijke. Want simpelweg foto’s maken is niet voldoende. Ik zal eerst een visie op mijn straat moeten ontwikkelen alvorens ik de foto’s kan maken die op die visie slaan. Maar die visie op de straat vind ik al ontzettend moeilijk. Nou ja, eerst maar eens woensdag afwachten. Daarna nog 2 weken om de series eventueel aan te passen. Nou ja, eventueel, laat dat eventueel maar weg. Zullen wel verschillende aanpassingen nodig zijn.

Daarnaast ben ik ook nog bezig om wat meer tijd voor de fotografie te regelen door een aantal beslissingen te nemen. Dus wellicht binnenkort goed nieuws hieromtrent.

Druk bezig

De aanpassingen die ik moet maken vallen toch wat tegen. De ruimte serie die ik had gedaan moest overnieuw. Verleiding zou geen goed thema zijn. Echter de mentor die ik gesproken heb zei dat het wel kon, alleen dan met een andere uitsnede. Dus ik moet er dichter op. Dat gold eigenlijk ook een beetje voor de overige foto’s. Dus heb ik afgelopen zaterdag de serie 100 meter opnieuw gedaan. Weer terug naar het station in Alkmaar en liggend op trappen en knielend op de grond de reizigers gefotografeerd. Ik ben er nu echt dichter op gaan zitten. Ik denk wel dat ik nu een serie heb die er goed uitziet. Deze maar weer meenemen naar de tussenbeoordeling volgende week woensdag.
Gisteren ook de stoel overgedaan. Hoewel de stoel in eerste instantie is goedgekeurd, was deze bij de tussenbeoordeling afgekeurd. Nu ben ik de foto iets anders gaan benaderen en heb ik daar twee spiegels voor gebruikt. Wel aardig geworden, hoewel ik iets anders in mijn hoofd had. Gisteren ook maar weer eens mijn collega’s ingezet voor een accent foto. Deze is nu hopelijk wel goed gelukt. Hoewel er toch wel een beetje bewegingsonscherpte in zit. Pinhole heb ik nog steeds niet onder de knie. Vanavond maar weer eens opnieuw proberen. Blijft er evengoed nog een hele hoop opnieuw te doen. Dus de komende dagen zitten lekker vol. Wat ik ook nog niet goed heb is de afstemming van mijn scherm op mijn printer. De beelden op mijn scherm komen totaal niet overeen met de printer. Dat is nog een lastige kwestie. Als iemand nog ideeën heeft hoor ik dat graag.

Wat me dan wel weer opvalt is dat als je met een camera bijvoorbeeld op het station staat je veel sneller aanspraak hebt. Vaak zijn dat opmerkingen als “Sja, interessant een trap.” Al moet ik zeggen dat die opmerkingen vaak door jongeren worden gemaakt die dan een beetje stoer willen doen. Maar ook mensen die fotografie ook leuk vinden en dan een vraag stellen en helemaal in gesprek gaan. Meestal zijn het technische vragen waar ik ook niet altijd antwoorden op heb. Maar het is wel leuk. Het is ook een bevestiging dat niemand er bezwaar tegen heeft dat ik daar loop te fotograferen en de meeste het niet eens zullen opvallen. Kortom dat zit echt zelf in mijn hoofd. Zoals ik eigenlijk al wist.

De foto hierboven is tijdens onze vakantie gemaakt. Daar heb ik eventjes wat tijd voor uitgetrokken omdat ik deze goed op de foto wilde hebben. Dus tas op de grond, camera erop en 30 seconden open laten staan. Erg leuk om te doen. De rest van de vakantiefoto’s is ook erg leuk. Dus als je ze nog eens wilt zien, dan moet je het maar even laten weten. Er is een perfecte selectie gemaakt van 790 foto’s terug naar 90 foto’s. Dus dat valt alles mee.

Groet,
Martijn

Tussenbeoordeling revisited

Vandaag was er een mogelijkheid om nog met mentoren te spreken voordat op 4 september het boeltje opnieuw moet worden beoordeeld. Aangezien ik nogal wat opdrachten heb die niet goed zijn en opnieuw moeten worden gemaakt of die afgemaakt moeten worden, was het niet geheel onverstandig om op deze dag weer eens mijn gezicht te laten zien. Dus met mijn foto’s in de map naar de Fotoacademie. En daar was ik niet de enige. Dus lange wachttijden, maar het was het wel waard.

De algehele strekking is dat de foto’s die ik heb gemaakt eigenlijk te saai zijn. Ze zijn op zich wel steeds beter, maar toch nog steeds saai. Dat kan je eigenlijk al oplossen door er dichter bij te gaan staan of de uitsnede anders te maken. Dichterbij het onderwerp staan is voor mij sowieso al een grote overwinning. Nog veel te vaak blijf ik op een grote afstand staan om de mensen maar niet te laten denken dat ik een foto van ze neem. Daar wordt je dus nooit een groot fotograaf van. Dus dat moet anders. Ik hoef dus niet alles anders te doen. Wel veel zaken overnieuw, maar het is toch niet zo dramatisch als ik wel een beetje dacht. Ik zie het tweede half jaar gloren.

Vanavond eerst maar weer eens photoshopppen. Dat scheelt al een heleboel. Morgenavond naar de stad om een nieuwe snelle PC of Mac te zoeken. Wie daar nog tips in heeft hoor ik graag. Dan zaterdag en zondag maar weer eens strak aan de fotografie.

Gelukkig zie ik het licht weer.

Martijn