Goede commentaren bij tweede mentor uur.

Afgelopen woensdag was er weer een mentor uur op de fotoacademie. Als je een taak had, of zoals ik 12 taken had, dan kon je op deze dag je bijgewerkte foto’s laten beoordelen. Bij het eerste mentor uur had ik mijn foto’s laten zien zoals ik ze had ingediend bij de beoordeling. Omdat ik er zelf niet bij was wilde ik het verhaal nog wel een keer horen. Zoals gezegd was het grootste commentaar dat er te weinig tijd en te weinig spannende fotografie betrof. Ik ben met die commentaren op de foto’s aan het werk gegaan.

Mijn idee bij de opdracht 100 meter was een serie te maken in de stationstunnel van station Alkmaar. Hier lopen mensen dagelijks doorheen naar en van treinen. Je komt elkaar tegen, kijkt elkaar vaak (diep) in de ogen, maar eigenlijk ken je niemand en is iedereen anoniem vertegenwoordigd daar. Ik heb geprobeerd mensen te fotograferen op manieren zodat je het hoofd en belangrijker het gezicht niet zit. De eerste poging bleef ik op een afstandje omdat ik veel te bang ben dat ik opval en dat mensen zullen vragen waarom ik foto’s neem. Het commentaar was dan ook waarom de mensen helemaal op de foto’s staan. Simpelweg omdat ik te ver ervan af stond. Dus bij de tweede poging heb ik bij wijze van spreke op de trappen en de vloer gelegen zodat de mensen echt om mij heen moesten. De mentor had na enkele foto’s al genoeg gezien. Ik had zijn commentaar goed ter ore genomen en deze wijzigingen waren goed.

De andere creatieve opdracht die over moest was ruimte. Ik heb daar geprobeerd om het thema verleiding te gebruiken. Het idee was dat de kijker werd verleid de trap op. Het commentaar bij de eerste serie was weer dat de foto’s te saai waren omdat het model (Vera) te veel in het midden stond en te compleet op de foto’s stond. Dus de opdracht opnieuw gedaan en meer met details bezig geweest. Ook die waren beter. Hij pikte er vier uit dus zou ik er nog 2 bij moeten maken.

Maar ik had ook een soort escape thema bedacht, namelijk verdriet. Daarbij heb ik geprobeerd om met verschillende poses verdriet uit te beelden. Die vond hij ook goed. Hij raadde alleen aan om de rouwkaart te verwijderen. Dus die moeten wel opnieuw. Ik vroeg hem waar ik op door moest gaan en hij zou doorgaan met verdriet. Jammer dus voor verleiding. Maar ja, doe ik die maar in mijn portfolio.

De bijzondere foto van de stoel was eerst goedgekeurd, en daarna afgekeurd. Dat mag eigenlijk niet. Dus ik neem de oude wel even mee. Maar ja, je wilt er ook van leren, dus ik heb de mentor om commentaar gevraagd. Hij zei dat op de oude foto het model eigenlijk bijzonderder was dan de stoel. Met die wetenschap heb ik de opdracht overgedaan met 2 spiegels. Een truc die ik heb geleerd van Jan bij Artiance. Deze verbetering vond de mentor ook goed.

Verder nog wat geklooid met accenten, colormanagement etc. Het geheel stemde mij erg gelukkig. De wijzigingen die ik heb gedaan waren goed ontvangen. Dus ik zie al een stuk positiever uit naar de tweede beoordeling op 4 september. Ik ben er wel heel zenuwachtig voor, maar ik ga van een goed resultaat uit. Ik laat in ieder geval zien dat ik er hard mee aan het werk ben geweest.

Ik hou jullie op de hoogte.