Liefde is bedekt of verborgen

Na vorige week de eerste editie van de Portfolio opdracht te hebben ingeleverd, kregen we meteen de tweede opdracht. De eerste opdracht is trouwens afgekeurd. De thema’s die iedereen gekozen had, werden op het bord geschreven en een persoon moest daarna de foto’s op volgorde van thema plaatsen. Hij liet drie foto’s liggen waar hij niet zoveel mee kon. Een daarvan was mijn foto. Dus uit mijn foto werd al niet eens het thema liefde gehaald. Dat was niet echt een goed begin. Later legde de leraar uit dat mijn vader (weer hij) te veel aandacht naar zich toe trok. Hij was te goed in zijn rol. Als ik maar meer licht op de handen en de buik deed en ervoor zorgde dat de achtergrond onscherp was, dan was de foto beter geweest. Ik heb met mijn lage Photoshop kwaliteiten geprobeerd de foto digitaal te wijzigen. Maar ik denk niet dat die dan goed is. Dus ik ben bang dat hij opnieuw moet.

Zaterdag druk bezig geweest met de foto’s voor de tweede portfolio opdracht. Dat moest zijn liefde maar dan bedekt of verborgen. Roel kwam eigenlijk al snel op het idee om dan voetje te vrijen onder tafel in een restaurant. Dus Zaterdag in de “Studio” naast de Vest werd er flink op los gewreven onder tafel. Nu maar hopen dat men het ziet in de foto. Als valluik heb ik ook onderstaande foto nog gemaakt. Wellicht dat die dan verborgen liefde uitbeeld.

Zondag ook nog op de valreep mijn tweede poging van de te laat opdracht gefotografeerd. Mijn idee was om de bruid te laat bij de kerk aan te laten komen. De foto moest dan vanuit een hoog punt worden genomen om de gang naar de kerk dan goed in beeld te brengen. Als trouwauto is de Kever van Nico gebruikt. Trouwens ook echt te huur voor trouwpartijen. En ik moet zeggen dat ik hem heel leuk vind. Maar ja, hij moet nog worden beoordeeld.
Trouwens de nummer 2000 van mijn site, waar ik vanochtend een mail over heb gestuurd is Jikke geworden. Dus Jikke mag mij een foto opdracht geven.

Thema is liefde

Sja, als de druk hoog is roep je rare dingen. Dus ik heb vorige week maandag toen je een thema moest roepen uit pure nood Liefde geroepen. Ik had toen nog geen foto in gedachten maar de leraar zei dat liefde goed te doen was. Toen kregen we de eerste opdracht. Dat was het uitbeelden van je thema (liefde dus) in combinatie met confrontatie of presentatie. Dus confrontatie, als zijnde dat je iemand met liefde confronteert en presentatie, als zijnde dat je liefde presenteert. Bij confrontatie schoot me meteen door het hoofd een stelletje dat de liefde bedrijft en dat de moeder dan binnenloopt. Maar ja, wie krijg je zo gek dat ze dat gaan uitbeelden. Dus dat idee moest ik laten varen. Mijn tweede idee was het confronteren van ouders met zwangerschap. Dat resultaat zie je hierboven. Mijn ouders moesten daar dan een beetje tuttig bijzitten, en verbaasd kijken naar de zwangere buik van Petra. Ik had hiervoor ook de hand van Ebbo nodig, maar die moest uiteindelijk werken. Dus heb ik maar even moeten invallen. Als klap op de vuurpijl nog even het jezuskruis opgehangen met als doel uit te beelden dat de ouders streng gelovig zijn en dus een zwangerschap zonder huwelijk niet echt zien zitten. Hopelijk wordt de foto vanavond goedgekeurd, maar ik hou mijn hart vast. Niet omdat ik het een slechte foto vind, maar meer uit ervaring.
Daarnaast vanavond nog een aantal foto’s inleveren. Daartussen zit ook de appel. Die foto zie je hierboven. Het doel is dat om een verloop in licht te hebben op de achtergrond. Terwijl de appel weer afzonderlijk is verlicht. Mijn foto is dus niet goed omdat er geen verloop in zit. Bovendien is de appel een beetje te erg verlicht. Dus die moet ik zeker overdoen. Maar ik wil eigenlijk even meer weten hoe je dat moet doen. Ik heb dus ook een foto van de lichtopstelling mee. Eens kijken wat daar aan moet veranderen.

Ik hou jullie op de hoogte.
Martijn

Een thema, mijn koninkrijk voor een thema

En dat is nog niet zo makkelijk. Maandag moet ik een thema inleveren voor de portfolio opdracht. Als die is goedgekeurd, wordt er vanaf die volgende maandag elke week een opdracht verbonden aan dat thema. Dus stel dat je als thema hebt liefde. Dan krijg je die maandag daarop bijvoorbeeld de opdracht te laat. Dan moet je dus een foto maken met als onderwerp Liefde die te laat is. Die opdracht moet je dan de volgende maandag inleveren en je krijgt dan meteen een nieuwe opdracht bijvoorbeeld ruzie. Dan moet je dus een foto maken met de combinatie liefde en ruzie. Die moet dan weer de volgende week klaar zijn, en zo gaat het zeven weken door. Dus dat worden tropenweken. Ik heb gelukkig mijn vrije dagen een beetje opgespaard zodat ik die eens goed in elkaar kan draaien. Maar het gaat wel ontzettend druk worden kan ik je vertellen. Dus je hebt kans dat ik mensen eens proactief ga benaderen om foto’s te maken. Zorg dus dat je haar goed zit, want het kan zo maar gebeuren dat de bel gaat, je de deur open doen en flits….

Deze week heb ik ook een e-mail verstuurd naar de meeste mensen die dit lezen. Dat ging over een vrije opdracht. Hieronder nog eens de tekst voor de mensen die hem niet hebben gehad, maar het wel willen weten. Twee weken geleden zijn wij naar de film Forever geweest. Die film is gemaakt door een Nederlandse cineaste, Heddy Honigmann. Zij heeft gedurende een bepaalde tijd gefilmd op de Parijse begraafplaats "Père Lachaise" (de begraafplaats waar onder andere Jim Morrison ligt). Daar heeft ze de bezoekers gefilmd die voor beroemde schrijvers of musici kwamen.

Een Iranese man kwam voor de Iranese Schrijver Sadegh Hedayat (Schrijver van "De blinde uil"). De man woonde al een aantal jaar in Frankrijk en kwam geregeld naar het graf van Hedayat. Hij vertelde de reden waarom hij naar het graf kwam. De interviewster vroeg hem wat hij deed in Frankrijk. Na een lange stilte kwam het antwoord dat hij Taxichauffeur was. Maar dat vond hij niet belangrijk. Zijn passie waarom hij leefde was het zingen van Iranese liederen. Zo hield hij de connectie naar Iran levend. Dat vond ik mooi, kunnen aangeven wat je passie is waarvoor je leeft.

Dus ik zag meteen een foto-opdracht voor me, dat begrijp je wel. Wat ik wil doen is een foto maken van jou en je passie waarvoor je leeft. Als dat bijvoorbeeld zingen is, dan maak ik een foto van jou op een podium met microfoon en de hele mikmak. Als je passie voetbal is, dan maken we een foto van jou met een bal op een grasveld. Kortom vertel me je passie waarvoor je leeft en ik maak een foto.

Er zit natuurlijk wel een maar aan. Ik weet dat de meeste van jullie inmiddels kinderen hebben die jullie passie zijn waarvoor jullie leven. Maar dat is niet de passie die ik zoek. Dus probeer verder dan de kinderen te denken. Daarnaast is het natuurlijk ook zo dat ik niet alle passies die jullie hebben op de foto krijg. Maar we gaan het proberen. Dus als jullie de passies mailen waarvoor je leeft, dan kijk ik of we er een foto van kunnen maken.

Trouwens de film Forever is verder een fantastische film. Prachtig gefilmd en mooie verhalen, zeker een aanrader. Hier nog twee links naar die film, Link1 en Link 2

Martijn

De wereld draait door

Voor mijn verjaardag zijn we naar de Wereld draait door geweest op 25 oktober jl. Dat was erg leuk. We zaten achter de camera’s en konden goed zien hoe zo’n programma in elkaar werd gezet. Als eerste item werd een boek behandeld van twee 24 jarige vrouwelijke “journalisten” van de Nieuwe Revu. Het boek ging over het slapende leger van Jihad Sympathisanten. De journalisten giechelden zich een weg door het interview. Het eerste wat ze zeiden was dat het natuurlijk “geen academisch” onderzoek was. Dat had al een teken moeten zijn. Daarnaast waren zij in contact gekomen met de Jihad Sympathisanten via chatsites. Met kromme tenen hebben wij het gegiechel aanschouwt. We hebben het verhaal al aan sommigen verteld. Maar als je hier klikt dan zie je nog een goed kritisch commentaar.

Trouwens de foto “te laat” van de vorige post, was niet “te laat” maar “zelfmoord”. Dus die moet overnieuw. Als iemand nog een idee heeft?

Groet, Martijn

Te laat

Voor vanavond moeten we de opdracht “Te laat” inleveren. Ik was bijna te laat, maar omdat een medestudent mij erop wees was ik toch nog op tijd. Gelukkig dit weekend weer met mijn muze een foto geschoten. Thema is wat luguber, maar ik hoop toch dat er uit deze foto het thema te laat is te halen. Vanavond horen we van de leraar of hij ook het thema te laat in de foto ziet. We mochten geen treinen, trams, of pannetjes overkokend water op de foto zetten. Die had hij al zo vaak gezien. Nou je kan alles zeggen, maat het is geen trein, tram of overkokend pannetje. Dus hopen maar dat het goed is.
Verder zijn we vorige week nog bezig geweest met het namaken van een stilleven. Het geschilderde stilleven hierboven moesten we fotografisch namaken. Ik wist dat mijn ouders nog zo’n groen potje hadden. Het schijnt een Gember potje te zijn. Maar iemand op de academie stelde weer dat het een ander soort potje was, dus hang me er niet aan op. Daarna op zoek naar pruimen. Zelf had ik wel pruimen meegenomen, maar die waren wat te rond in vergelijking met de pruimen op de foto. Gelukkig had een medestudent wel ovale pruimen, dus konden we beginnen. Het laken mistte een duidelijke vouw. Nadat we eerst een tijdje hebben lopen klooien met een gevouwen papiertje onder het laken, vertelde Peter D (leraar) dat er ook een strijkijzer in de studio aanwezig was. Als je namelijk met een model kleding wil fotograferen is het wel handig dat er ook een strijkijzer is. Toen was de vouw er snel in. Maar door gebrek aan schaduw konden we toch niet echt een duidelijke vouw maken. De belichting op het schilderij is fototechnisch namelijk niet te doen. Dat is weer het voordeel van een schilder, dan kan je overal licht en donkere plekken schilderen. Uiteindelijk zijn we wel 30 foto’s verder voordat we kunnen zeggen dat het erop lijkt. Maar de foto hieronder is de nog onbewerkte foto.

Vanavond krijgen we flitslessen en uitleg over de portfolio opdracht. Vanaf volgende week krijgen we dan elke week een portfolio opdracht die we de week later moeten inleveren. Dus als ik de komende zeven weken niet zoveel laat horen, weten jullie waar ik mee bezig ben.

Groet,
Martijn

Lekker vooruitzicht

Vandaag staat in de krant dat de zeeën in 2050 vrijwel geen leven meer zullen bevatten. Dat is natuurlijk niet echt een fijn vooruitzicht. Zeker niet als je weet dat Al Gore stelt dat de zeeën binnen 20 jaar met 7 meter zullen stijgen. Dus zoals op Bieslog zo mooi geschreven staat zullen we dan overspoelt worden met dood water. Vele hebben het al voorspeld, maar het lijkt nu toch waarheid te worden. Nederland ligt te laag voor de stijgende zeespiegel. Door wie wordt de stijging veroorzaakt. Door ons zelf. Eigenlijk zijn wij dus bezig om Nederland onder te laten lopen. Misschien wordt het nu toch wel eens tijd om spaarlampen te kopen en GroenLinks te stemmen.

Wat wél goed nieuws is dat is dat de erotiek opdracht is geschoten. Ik heb gelukkig een vrijwilligster gevonden die geheel belangeloos erotisch in de camera wilde kijken. Het was meteen een goede training omdat het nu iemand anders dan Vera was. Dus is het ook voor mij wennen. Blijkt toch wel dat erotiek een lastige opdracht is. Sowieso is de belichting lastig, maar ook om het model erotisch te laten zijn is vrij moeilijk. Het lijkt zo makkelijk een model in lingerie op de foto zetten en voila je hebt een erotische foto. Maar dat is dus niet zo. Het is echt super lastig. Gisteravond ook tot 23.00 uur bezig geweest vanaf 19.00 uur. Ik denk er dan ook over om erotiek als een vrije opdracht mee te nemen. Dus als er nog vrijwilligers zijn.

Groet, na het weekend weer een paar foto’s,
Martijn